حمــزه،‏ اى میــر و علمــدار اُحد            ســیــد و ســالار و ســردار اُحــد

اى یگــانــه پشتــوانــه مصطفــى            وى بــلا گــردان جان مـصطــفى

اى مــدار غیــرت و مــردانگــى            جان نثــار حکمت و فــرزانگــى

اى صــداى تو به خــاطر ماندنى            وى ثناى تو به دوران خــوانـدنى

اى حــمــاسه ســاز میــدان نبــرد            در دفــاع دین و عتــرت پــایمرد

بــازوانت حــامــى اســــلام بــود            هـــر زمـــان آمــادۀ اقــــدام بــود

تا تو در خون تنت غلـطـان شدى            میهمــان حـضـرت جـانــان شدى

حمله‏ هــاى رعد آسـایت چه شد؟            آن رساى قــد و بـالایت چـه شد؟

نـــعــــرۀ اللَّه اکــــبـــرهـــاى تــو            لــرزه مى ‏افـکــنـد بر اعــداى تو

اى کمـانـت در کــمـیـن انـتــقــام            وى که تیغت بود بیــرون از نیام

جاى تو خالى پس از مرگ من است           در کمیــن دین احمـد دشـمن است

گر تو بودى کِى علـى تنها شدى؟           کِى انیس فــاطـمه غــم ها شـدى؟

گر تو بودى دست کین سیلى نداشت           باغ عصمت یک گـل نیلى نداشت

حال روى خاک گلگــون خفته ‏اى           پیش رویم غرق در خون خفته‏ اى

سخت بــاشد در کــنــار مـقـتــلـت           شرحه شرحه صورت و زخمى دلت

بس که دارى زخم بر پیکر وفـور           خواهرت را منع کردم از حضور

تا نبیند خــواهــرت در قــتــلـگـاه           غرق خون نعش تو را اى بی گناه

آه از احـــوال زیــنــب دخــتــــرم           از بــراى داغ هــایش مـضـطــرم